استاد دیلم ، دبیر ستاد مرکزی مدارس مسجد محور
تا پیش از پیروزی انقلاب – در حدود صد و پنجاه سال گذشته – روحانیت، مؤمنین و متدینین برای اصلاح انواع ساختارهای جامعه ایران، اقدامات مختلفی را انجام می‌دادند که مقاومت و مقابله بانفوذ خارجی، ورود به فضای درونی ساختارهای کشور و تلاش برای اصلاح و برنامه‌ریزی در جهت انجام کارهای مفید و … ازجمله آن‌ها است. با پیروزی انقلاب، امام(ره) دو رویکرد را دراین‌خصوص در پیش گرفتند:
1 – تأسیس ساختارهای جدید مانند: سپاه پاسداران، جهاد سازندگی، نهضت سوادآموزی و نهادهایی که از بطن انقلاب و مکتب، جوشیده بودند.
۲- اصلاح برخی از ساختارهای موجود مانند: ساختار آموزشی.
این دو رویکرد، ساختار آموزشی کشور را نسبت به قبل از انقلاب بسیار متحول کرد. حدود سی و شش هزار شهید دانش‌آموز و دو هزار و پانصد شهید معلم (مانند شهید رجایی و شهید باهنر که در یک دوره در وزارت آموزش‌وپرورش فعال بودند) و نیز افراد شاخصی مانند مرحوم پرورش و دیگران، گواهی بر این مدعاست. امّا با همه این‌ها، آنچه توقع می‌رفت بعد از پیروزی انقلاب اسلامی جریان یابد اتفاق نیفتاد.
به‌مرورزمان برخی از این فعالان بدین نتیجه رسیدند که برای کمک به فرایند تغییروتحول ساختار آموزشی کشور و داشتن نقشی سازنده‌تر در این عرصه می‌توان کمی آزادانه‌تر از فضای مرسوم فعالیت کرد. این دغدغه، مقدمه ظهور پدیده جدیدی به نام «مدارس مسجد محور» در کشور شد.
فعالیت اولین «مدارس مسجد محور» سال‌ها پیش در مشهد آغاز شد. این در صورتی بود که در شهرهای دیگر نیز برخی بدون داشتن اطلاع از برنامه‌های دیگر فعالان این عرصه، اقداماتی را آغاز کرده بودند. به‌تدریج که برخی فعالان از وجود دیگر مجموعه‌ها اطلاع یافتند و برخی دیگر نیز باهم ارتباط پیدا کردند، این ارتباط باعث ایجاد تأثیر و تأثراتی میان این مجموعه‌ها شد.
این جلسه به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی‌شده است که فعالان این عرصه در کنار انتقال دغدغه‌های خود به مسئولین به‌صورت اجمالی، خودشان، فعالیت‌ها، تجربه‌ها و مجموعه‌هایشان را نیز معرفی نمایند؛ به‌گونه‌ای که نتیجه این نشست همدلی، هم‌گرایی و تقویت هر چه بیشتر مجموعه‌ها باهم باشد.
بدون دیدگاه